Natuurkracht

We 'bussen' 17u van Puerto Madryn tot Río Gallegos. Zodra we Puerto Madryn verlaten, rijden we midden in de argentijnse pampa. Zover we kunnen zien, is er enkel wat lage begroeiing en lopen er alleen een paar Guanaco's en ñandu's te grazen. We zien ook 2maal een stinkdiertje de straat oversteken. Verder is hier niets te zien. 1200km lang blijft het landschap onveranderd. We komen op die hele afstand slechts 6 stadjes tegen en nu pas dringt de immense uitgestrektheid van dit land echt tot ons door.

We komen moe aan in Río Gallegos, een tussenstop voor veel toeristen tussen Puerto Madryn en El Calafate. We hebben geen zin om meteen nog 5u extra te bussen en opteren er dus voor om 1 nacht in Río Gallegos uit te rusten...maar er is geen enkele hostal te vinden! Na lang zoeken, belanden we in 'El gran hotel de Río Gallegos' dat meer lijkt op een internaat van de jaren '50 dan op een hotel. Maar goed, 't valt net binnen ons budget, ligt centraal en heeft een bed...
Van de begrafenis van Nestor Kirchner (ex-president en man van de huidige presidente Cristina) de dag ervoor is helemaal niets meer te merken. Río Gallegos is lelijk en saai, dus is het 's anderendaags meteen vertrekken, tijd voor El Calafate!

Het stadje ligt aan de rand van het nationaal park Los Glaciares, dat het grootste continentale gletsjergebied omvat (=Hielos Continentales), uitgestrekt over 500km lengte. De Perito Moreno is door zijn grootste activiteit een van de bekendste uitlopers van dit ijsgeheel. Elke dag glijdt hij 1 tot 2m vooruit. Het ijs kraakt en knarst tot de ijsschotsen zich van de gletsjer afscheuren en in het Lago Argentino donderen. Een heus spektakel waar je je als mens klein voelt ten opzichte van de natuurkracht...

Al is het somber weer, we genieten 5u lang van dit koude spektakel en hebben het geluk tal van kleine en 1 immense ijsblok te zien afscheuren.

's anderendaags boeken we een boottocht op het Lago Argentino (het 3de grootste meer van Zuid-Amerika) om de andere gletsjers van het nationaal park te bezichtigen: Upsala, de baai van Onelli, Spegazzini, ... en om nog eens langs de noordflank van de Perito Moreno te varen. Immense ijsbergen blokkeren de toegang tot de Upsala gletsjer en baai van Onelli. We kunnen er dus niet vlakbij, maar desondanks blijft het een subliem zicht. We varen langs de ijsbergen en 's namiddags trakteert de Perito Moreno (ja, onze favoriet!) ons nog 2 maal op een donderend spektakel als een heel deel van de flank naar beneden komt... De kers op de taart van een fantastische dag waarop we ook Kris zijn 30ste verjaardag vieren. We sluiten deze 'feestdag' af met een goed diner, samen met Audreys ouders die we voor de 2de en laatste keer op hun groepsreis tegenkomen. Kris is ook in de wolken met zijn verjaardagsboekje...

Donderdagmorgen nemen we de bus naar El Chaltén, op slechts 3u van El Calafate. We genieten van de korte duur van de busreis en komen rond 11u aan in het piepkleine bergdorpje aan de voet van de Mount Fitz Roy en La Torre. Met hun gladde, bijna verticale, granieten wanden tronen ze over de omringende bergen en we kunnen alleen maar beamen dat dit tot de verbeelding van iedere wandelaar en bergbeklimmer spreekt. Deze toppen vormen de noordelijke grens van het nationaal park Los Glaciares.

Het weer is in El Chaltén steeds heel onstabiel en vaak zijn de bertoppen dan ook omringd door laag hangende wolken. We komen aan met een helder blauwe hemel en iedereen raadt ons dan ook aan meteen te gaan wandelen: morgen voorspellen ze regen... We maken meteen de rugzakken klaar en gaan op stap voor een 7u durende wandeling met zicht op de Fitz Roy. Waauw.

's Anderendaags is het inderdaad bewolkt en regenachtig. Noch de Fitz Roy, noch La Torre laten zich zien. We hebben niet veel keus en trekken er toch op uit naar laguna La torre aan de voet van de gelijknamige berg en gletsjer. We hopen op een opklaring die er niet komt, maar genieten toch van het mooie en mysterieuze uitzicht. Zon en wolken wisselen zich af over het meer en het is voor ons toch een heel geslaagde dag! Als we 's anderendaags de bus terug nemen naar El Calafate regent het pijpestelen...