Puerto Natales - de voorbereiding op Torres del Paine

Dinsdag reizen we van El Calafate (Argentinië) naar Puerto Natales (Chili), het vertrekpunt voor de trekking in nationaal park Torres del Paine. Dit is onze voorlaatste grensovergang en Audrey vindt dat niet zo erg... weer aanpassen van de etensvoorraad (wat wel en wat niet de grens over mag), voor wat pro forma formaliteiten, bagagecontrole en een hoop tijdverlies. De douaniers handelen strak, ze slaan met kracht de stempels in het paspoort en hebben hun glimlach verloren. Drie man voor één stempel, drie mand voor de bagagecontrole... het maakt al lang geen indruk meer.

Het stadje ligt eenzaam aan één van de vele zee-inhammen en een paar busuren verijderd van elke andere stad. De straten zijn leeg. Het lijkt wat verlaten en sfeerloos. De gekleurde houten huisjes en de meer dan vriendelijke mensen lijken een poging te doen dit gevoel tegen te gaan, een beetje tevergeefs. Al zijn we in het bijna uiterste zuiden van het continent, aan comfort is er geen gebrek: de straten zijn uigerust met een gasnet, de huisjes goed verwarmd en er liggen echt donsdekens op ons bed!

We bereiden 's namiddags onze trekking voor: huur van de tent en matjes, aankoop van gasbidonnekes. Aangezien vers eten de grens niet over mag - in theorie - overvallen zowat alle toeristen de lokale supermarkt om de etensvoorraad voor de trekking in te slaan. We gaan op zoek naar de meest calorierijke en gewichtsloze voeding en ontdekken de wereld van gedehydrateerd voedsel (van die kant en klare pasta met saus waar je enkel water bij moet doen). Terug in de hostal geeft Omar, de gewiekste en gekke hostaleigenaar, die met alles tegelijkertijd bezig is, nuttige tips en we wegen onze rugzakken: 22kg voor Kris, 20kg voor Audrey... het lijkt er op dat de dynamometer nogal verkeerd geijkt is...

We kruipen vroeg onder de wol want morgen vertrekt de bus al vroeg in de ochtend...