Torres del Paine

Tegen 6u staan we op, om 6u30 staat Omar in short achter zijn antieke Senking fornuis roerei te maken. Dit is een echt megatrekkersontbijt: bruin brood, roerei, kaas, gelei, cornflakes, koffie, thee, chocomelk, fruitsap... Een uurtje later zitten we op de bus naar Torres del Paine. Aan Lago Amarga stapt een eerste groep trekkers af om van oost naar west te wandelen, wij rijden verder tot Lago Pehoe, nemen daar de ferry tot Paine Grande en beginnen tegen 12u30 onze vijfdaagse trektocht van west naar oost over het zogenaamde W-circuit. In die richting wandel je immers met de wind mee, weegt de rugzak het lichtst voor de laatste dag (steilste stuk) en zijn de Torres echt het ultieme doel van de trekking!

Dag 1 - Lago Pehoe - refugio Paine Grande

In een warme middagzon, doen we het eerst heel rustig aan om wat gewoon te raken aan onze zware rugzakken. We hadden al gehoord dat de uren, aangeduid op de kaart, niet kloppen en komen inderdaad een dik uur later dan voorzien - 3,5u - aan. Aiaiai, dat belooft voor de komende dagen. Vlug ons tentje opzetten aan het Lago Grey en daar begint al het o zo clichéverhaaltje: er zijn 8 haken nodig en er zijn er maar 7... Kris vraagt een haak, Audrey zegt dat er geen is. Kris moet een haak hebben om de buitentent van de binnentent te houden en Audrey zegt nogmaals dat er geen is, maar toch wil Kris een haak... Dit lijkt wel "The block - camp editon"! Na wat grappig gekibbel, besluiten we de zijkanten recht te houden door de touwtjes aan zware stenen te binden. Even later ziet Kris een haak van de vorige kampeerders in de grond zitten, probleem in één keer opgelost...! Die avond nemen we ons avondeten in de refugio om toch een laatste stevige maaltijd binnen te hebben en gaan vroeg slapen. Morgen is het 6u stappen...

Dag 2 - Refugio Paine Grande - Camp. Italiano

Zet in volgorde: rugzak maken, matjes wegsteken, tent inpakken, vroeg opstaan, slaapzak oprollen, ontbijten. Anyway, tegen 8u zijn we op pad. Het ontbijt in de refugio heeft ons alletwee goed gedaan, want het tempo zit er stevig in. Tegen 11u20 arriveren we op de tussenstop bij het Lago Pehoe en warmen even op in de refugio. Opeens merkt Kris de drie Spaanse meisjes op die we al een tijdje kruisen in Argentinië en Chili: Amanda, Rocio en Maria passeren de refugio, kijken even binnen en dan zien ze ons ook. Met veel oh's, que bueno's, que bonito's, que lindo's, en nog andere dramatische spaanse termen, komen ze de refugio binnen. Ze doen het grote circuit en zijn aan hun voorlaatste dag toe. Na de groepsfoto volgt een hartelijk afscheid en wij gaan verder naar onze tweede kampplaats.

Er hangen dreigende wolken boven Torres del Paine, maar een drupje regen komt er gelukkig niet uit. Een pak vroeger dan verwacht arriveren we aan het begin van de franse vallei en zetten de tent op. En dan kan Kris eindelijk wat experimenteren met onze nieuwe aanwinst: het gaspitje en het gasbidonneke! Die avond staat het volgende op het menu: aperitief met borrelnootjes en een glaasje cola - spinaziesoep - pasta met kip - thee/koffie met een stukje chocolade, alsjeblieft! Na de afwas - in een fantastisch decor van de Paine Grande met zijn gletsjers en de Cuernos - gaan we slapen. Het lijkt een onrustige nacht te worden, want we horen gerommel in de lucht, geluiden in het bos die we niet kunnen thuisbrengen en Audrey voelt ook iets langs de tent lopen...

Dag 3 - Camp. Italiano - Camp. Italiano (Franse Vallei)

's Morgensvroeg weerklinkt nog steeds het gerommel, en vanuit ons tentje lijkt het weer niet veel goeds te beloven. Eens we de deurtjes openen, zien we iets heel anders: een schitterend zonnetje schijnt over de vallei! Vol goede moed starten we met lichte dagrugzak aan de wandeling van een goeie 6u richting campamento Britanico, de mirador en terug naar campamento Italiano.

De weg naar de mirador gaat vrij steil omhoog in de morene van vroegere gletsjers en ineens wordt ook het gerommel van vanacht duidelijker: enorme sneeuwlawines op de Paine Grande zijn het die als dondergerommel door de vallei weerklinken.

Van campamento Britanico tot de mirador zou nog 45min zijn volgens de kaart. Na een kwartier bereiken we een hoop rotsblokken waar andere trekkers halt houden en foto's nemen. We kunnen moeilijk begrijpen dat dit de mirador zou zijn, zo snel is toch niet mogelijk?! Dus na wat overleg besluiten we verder de berg op te trekken, ook al vinden we niet meteen een pad en ploeteren we de losse gravel en keien omhoog. Na een klein uurtje stoppen we voor de picknick en besluiten in deze ijzige wind, gravel, af en toe sneeuw, niet meer verder naar boven te gaan. Terug aan de rotsblokken zegt een Spanjaard ons dat dit werkelijk de mirador is, en inderdaad: op een rotsblok is in nogal fel afgebladderde verf "mirador" te lezen... die Zuid-Amerikanen, kaarten kunnen ze toch echt niet maken... we hebben nog geen enkele gezien die klopt.

Dag 4 - Camp. Italiano - Camp. Las Torres

Om wat tijd te sparen op de laatste dag, wandelen we vandaag op kaart een 10u... de zwaartste dag dus... Tot aan de eerste tussenstop bij refugio Cuernos gaat het over vrij moelijke paden maar we zijn goed op schema! Een energieboost van cola met een granenbar en we zijn weer weg... We stappen langs het groene Lago Nordenskjold en vanaf dan gaat het stevig bergop in de warme zon. Al vier dagen schitterend weer, zonder een spatje regen... quasi ondenkbaar in de Torres del Paine, maar we hebben geluk! Tegen 16u20 arriveren we in campamento Chileno en dan is het de laatste tocht naar onze kampplaats, vlakbij de mirador. Na een uurtje zijn we er eindelijk en we zijn superblij na de lange dag! Morgen een rustig dagje om af te sluiten. Omdat het de laatste avond is, is het een feestmaal vandaag: aperitiefje, rijst met groenten en als drank een cola! Het eten moet er helemaal door, dus Kris kan zich laten gaan aan de chocolade...

Dag 5 - Camp. Las Torres - hosteria Las Torres - Puerto Natales

De zon komt op tegen 5u45 en we zijn dan ook om 4u op en nemen een snel ontbijt van ieder twee granenbaren en een tasje thee of koffie. De wandeling naar de mirador bedraagt maar drie kwartier, maar toch voelt ze zo zwaar aan. Na 4 dagen met de grote rugzak, gisteren veel bergop en nu steil bergop zonder ontbijt is het zweten... Precies op tijd komen we aan bij ons einddoel: los tres torres del Paine bij zonsopgang... eindelijk! We zien de zon langzaam opkomen en één voor één lichten de torres op boven een kleine lagune... gewoonweg subliem! En geluk dat we gehad hebben, want een kleine twee uur later, is het helemaal bewolkt.

Boven ontmoeten we ook twee andere Belgen, notabene Limburgers, notabene Hasselaren en slapen er notabene nog twee andere Hasselaren op onze kampplaats... wat een toeval!

Terug beneden maken we ontbijt klaar, ruimen we op 't gemakske op en beginnen aan de laatste tocht. De terugweg tot Hosteria Las Torres is grotendeels bergaf en we arriveren mooi op tijd om de vroege bus tot Puerto Natales te nemen.

Na 5 mooie dagen, voelt de warme douche zaaaaaaaaaaaalig aan... we nemen een rustdagje de dag nadien en dan is het verder bussen naar het zuiden...