Paaseiland - de vloek van de moai

Dag 1 - Dinsdag 12 oktober

We staan vroeg op, douchen, hop de taxi in, het vliegtuig op en vijf uur later wanen we ons niet meer in Zuid-Amerika, maar lijken we beland in Polynesië.

Tahitiaanse danseresjes, dito muziek, bloemenkransen en een aangenaam warm subtropisch klimaat verwelkomen ons op de piepkleine luchthaven. ¡Aloha! We kiezen lukraak een hostal en bij Elvira krijgen we de mooiste hostal van onze reis. De verwondering wordt echt groot als we de eerste mysterieuze moai-beelden zien, notabene vanuit ons keukentje terwijl we het avondeten klaarmaken! Omdat deze site (Tahai) vlakbij ligt, besluiten we de zonsondergang daar te gaan meemaken. Een fantastische eerste dag...!

Dag 2 - Woensdag 13 oktober

Vandaag trekken we op tour met Moi, nog één van de 111 originele Rapa Nui op het eiland. We passeren langs alle belangrijke historische sites op het eiland en leren een pak bij van de geschiedenis, cultuur, natuur, moai-beelden, ... Na 9 uur zit ons hoofd vol, maar het was een leerrijke en toffe dag!
Om de foto's wat beter te begrijpen, schrijven we kort wat op over het eiland, de geschiedenis en cultuur:

- de oorspronkelijke koning (2.000 jaar geleden) Hoto Matu'a arriveerde en deelde het eiland in acht zones, waar elke stam een zone kreeg, in
- elke stam had haar specialiteit (visvangst, landbouw, constructie, beeldhouwkunst, ...) en er was ruilhandel
- later richtte elke stam de 'ahu' of platformen met moai-beelden op. Een moai stelt de koning voor die door die stam geleverd werd dat jaar. In het begin zijn de beelden klein en rond, maar door betere technieken worden ze groter en beter afgewerkt
- door de groei van bevolking en beperkingen van het eiland komen er stammentwisten en wordt er een systeem van jaarlijkse verkiezingen georganiseerd
- elke stam vaardigt 1 keer per jaar een kandidaat koning en een strijder af. De strijders zoeken op een klein eiland voor de kust een ei van een welbepaalde vogel
- de nieuwe koning wordt geleverd door de stam, waarvan de strijder eerst het ei gevonden heeft (vandaar de 'vogelman' of 'make make' cultuur die je op rotstekeningen kan terugvinden)
- door stammentwisten, natuurrampen (aardbevingen zijn niet ongewoon hier) en de kolonisatie liggen vele moai-beelden tegen de vlakte. Doordat Chili vrij weinig geld vrijmaakt voor de restauratie van de sites, zijn slechts weinig 'ahu' te zien zoals ze vroeger voorkwamen
- de moai dragen normaal gezien ook een hoed (pukao), die er meestal afgevallen is, en hebben ogen, gemaakt van koraal, hetgeen vrij kwetsbaar is. Daardoor ontbreken ze dan ook vaak.

Dag 3 - Donderdag 14 oktober

Na de lange geschiedenisles van gisteren trekken we vandaag per fiets naar een aantal sites om rustig te kijken en vooral veel foto's te nemen.

We gaan eerst naar Anakena in het noorden, een paradijselijk wit zandstrand met palmbomen en zes moai-beelden. Van daaruit naar Ovahe, een ander grillig rotsstrand met fantastische wilde golven en dan naar - voor Kris - één van de mooiste sites van maar liefst 15 moais: Tongariki.

De zon gaat onder tegen 20u en dan moeten we ook de fietsen gaan inleveren. Om 18u30 vertrekken we vanuit Tongariki langs de kust terug naar Hanga Roa, de enige stad (zeg maar dorpje) op het eiland. De weg lijkt meer bergop dan bergaf te gaan, en na het lange fietsen van vandaag, de constante wind en het vals plat is het veel vloeken en morren. We komen moe aan in Hanga Roa. We hebben allebei al lang niet meer gefietst en ons zitvlak heeft het geweten :-).

Dag 4 - Vrijdag 15 oktober

Meer van hetzelfde vandaag... fiets op en rijden maar! Eerst naar Tahai bij ochtendlicht, dan verder naar Ahu Akivi, de site met de enige moai die naar de zee kijken. Alle andere beelden staan met de rug naar zee gericht om bescherming te bieden aan de stam.

Trouwens, de moai-platformen zijn meestal begraafplaatsen voor koningen. Soms zijn ze ook ceremonieel of astronomisch bedoeld. Ahu Akivi is een ceremoniele 'ahu'.
Vanuit deze site kan je ook de vulkaan Terevaka, met 511m het hoogste punt van het eiland, beklimmen. Vanop de top hebben we een mooi zicht over het hele eiland en zien we de Stille Oceaan die ons omringt. We beseffen dat we hier echt wel in het uiterste uithoekje van de wereld zitten. Tahiti op 2.000km is het dichtsbijzijnde bevolkte land.

Na de afdaling fietsen we verder naar Puno Pau, waar uit vuurrode rotsen de 'pukao' of hoeden van de moai gemaakt werden.

Dag 5 - Zaterdag 16 oktober

Op onze voorlaatste dag trekken we tijd uit om enerzijds wat souvenirs te kopen, en anderzijds een wandeling te maken. We beklimmen de vulkaan Rano Kau. Om niet via de piste te gaan, willen we het wandelaarspad volgen. Na twee bordjes zijn we toch blijkbaar iets uit het oog verloren, want niet veel later zitten we te sukkelen in het hoge gras op de helling van de berg. Als echte toeristen, gewapend met teenslippers, een flesje water en voor de rest totaal onvoorbereid wandelen we maar verder en verder. Uiteindelijk zijn we er - en helemaal niet ver uit de richting - geraakt. Het uitzicht bovenop de vulkaan is verbluffend: een meer in het midden van de krater is bezaaid met eilandjes met grassen en levert prachtige kleuren op. Erachter zien we de oceaan... mooi mooi moai! De weg naar beneden stond perfect aangegeven, en we begrijpen nog steeds niet waar we in het begin verkeerd zijn gelopen, maar soit...

Dag 6 - Zondag 17 oktober

Toen we zaterdag probeerden online in te checken voor onze terugvlucht, zagen we dat er geen plaatsen meer vrij waren... oei... We waren voor wat info naar de luchthaven geweest en de dame aan het loket zei ons dat er nog voldoende plaats was. Al lachend zeiden we dat we ook wel maandag wilden vertrekken. "Geen probleem!" was het antwoord. "Als jullie willen, zetten we jullie op een wachtlijst, en als er zondag overboeking is, mogen jullie blijven!"

Zo gezegd, zo gedaan en we wachtten die zondagmiddag dus gespannen af. Een half uur voor de vlucht, kwam de melding dat we mochten blijven! De chauffeur van het transferbusje geregeld door LAN laadde onze rugzakken in voor welgeteld 100m... daar lag ons nieuwe hotel :-)

We willen nog genieten van onze laatste namiddag en huren een scooter, de enige die -na wat zoeken- nog overbleef in de stad, en reden naar de kust. Zalig... We passeren via een paar sites die we nog niet per fiets bezochten (wegens de meer dan lastige terugweg van de eerste dag), en genieten van de enorm wilde zee die middag. Krachtige golven slaan op de grillige lavarotsformaties. We willen de site van Tongariki bij zonsondergang nog gaan fotograferen, maar het metertje van de benzinetank staat op een kwart van een lege tank. We waren vertrokken met een halfvolle tank en moesten nog een eind verder. We nemen dus het zekere voor het onzekere en rijden dan maar terug. Omdat de schrik - vooral bij Audrey - er goed inzit om stil te vallen, duwen we ons scootertje zelfs nog een eind bergop om niet teveel te verbruiken... niet te doen! Als we het enige tankstation van het eiland binnenrijden, zijn we pas gerustgesteld! Wat een dag...

Dag 7 - Maandag 18 oktober

Gedaan met ons leuke verblijf op Paaseiland... enfin... dat dachten we. 's Morgens vertrekken we - ditkeer wandelend - naar de luchthaven. Daar aangekomen, komt de dame van LAN naar ons toe. "Willen jullie niet nog een dag blijven?" ...onze mond valt weer open van verbazing. Is dit de vloek van de moai? :-) Maar we vinden het niet zo erg... dus een klein halfuur later, staan we terug in ons hotel voor een nieuwe dag op Paaseiland! We genieten van een ontspannen namiddag aan de kust en dit vormt de afsluiter van een fantastische week op Paaseiland!

Dag 8 - Dinsdag 19 oktober

We gaan voor de derde keer naar de luchthaven. Als we willen, mogen we nog blijven tot donderdag (grote overboeking bij LAN!), maar we hebben het wel gezien en willen verder met onze reis. De moai doet nog een laatste stuiptrekking door het vliegtuig te doen vertragen... we blijven nog een paar uur langer en nemen dan uiteindelijk toch het luchtruim richting Santiago.

¡Iorana, Rapa Nui!
Tot ziens, Paaseiland!