Na onze langste busrit tot nu toe, komen we aan in Santiago de Chile. De stad zelf is zo europees en we wanen ons na Bolivië en het noorden van Chili helemaal terug in de normale wereld, met een zuid-amerikaans tintje. Het doet enerzijds vreemd aan en anderzijds hebben we het gevoel dit te kennen.
De eerste twee dagen vullen we met het verkennen van de stad, superlekker ontbijten (voornamelijk voor Kris, de zoetebek, zie foto's!) en wat praktische zaken. We willen het museum over de geschiedenis van Chili bezoeken, gaan binnen en er zit een dame achter een bordje "cerrado" (gesloten). We vragen wanneer het museum opent. "Kom volgend jaar maar terug", zegt ze. We kijken elkaar vragend aan, is dit nu ook al een job?!
Na twee dagen trekken we er op uit. We nemen de bus van anderhalf uurtje naar Valparaíso. Het kleurrijke en artistieke stadje ligt prachtig aan een baai en wordt omringd door 45 heuvels. We worden vrij snel gecharmeerd door de smalle straatjes, de heuvels, de antieke kabelliften op de heuvels, de kleurrijke grafiti en vriendelijke mensen. Het is er veel vuiler dan we al in Chili gezien hadden en we vinden er de boliviaanse chaos terug, het voelt goed! De stad charmeert ons en we besluiten er wat langer te blijven.
Het is ook hier dat Pablo Neruda, de chileense dichter die de Nobelprijs voor literatuur ontving, zijn inspiratie voor vele gedichten haalde. We maken lange wandelingen door de straatjes, nemen soms eens een kabelliftje de heuvels op of af, gaan naar de haven en koken sinds lang weer eens ons eigen potje.
Na drie mooie dagen keren we terug naar Santiago... Nog twee nachtjes slapen en dan zijn de moais daar!
No comments:
Post a Comment