Sorata, capital of trekking (and laziness...)

Na mijn avontuur om tot in Sorata te geraken, besluit ik om voor het eerst op deze reis een dagje of twee niet al te veel te doen. We zullen later nog wel een daguitstap of trekking in Sorata, "capital of trekking" doen...

De eerste ochtend in de hostal komt Paul, een 24-jarige ierse advocaat binnen, en mijn plan om die dag lui te zijn, valt in het water... nadat we samen gegeten hebben, besluiten we om 's middags een wandeling te maken. Na een goeie 3u wandelen belt Bert, hij is gearriveerd in Sorata, we keren terug naar de hostal.

De volgende dag verkennen we het kleine gezellige centrum en verder niet echt veel... dan toch een beetje nietsdoen vandaag...

De wandeling van 24km naar de San Pedro grot doen we de dag erop. Het weer in Sorata - en eigenlijk in dit deel van Bolivia - is nogal belgisch: grijs, mistig, bewolkt, een beetje regen en koud. Zelfs op het nieuws spreken ze erover, er zijn immers de laatste tijd nogal wat bosbranden geweest door de lange droogte. Daardoor hebben we ook geen echt schitterende vergezichten, maar de bergen in nevel gehuld zien, is anders ook wel de moeite! In de grot is er een groot meer waarop we met waterfietsen wat rondgepeddeld hebben. Die avond leren we onszelf vanuit de duitse spelregels "Backgammon" spelen. Pas als we met anderen spelen, zullen we eindelijk weten of we dat Duits goed verstaan hebben, we zijn benieuwd...

En dan een echt dagje nietsdoen: wat langer slapen, eten, in het centrum rondwandelen, koffietje drinken, 's middags wat backgammonnen, schaken, en later de trekking naar de Laguna Chillata regelen. Oef!

Om zeker om 7u aan het startpunt van de wandeling te zijn, willen we om 6u30 vertrekking in de hostal. Probleempje: de voordeur is gesloten... de eigenares is nergens te vinden, ramen zijn met tralies voor, het balkon is te hoog om te springen... na wat zoeken naar een sleutel, proberen we de deur toch open te krijgen. En het lukt: gewoon het slotje van de tweede deur omlaag trekken en een beetje forceren en hop, open! De trekking zelf is een beetje tegengevallen... enerzijds door het weer, maar anderszijds door de gids die ons eerst een kleine 30min tot aan een ander startpunt brengt, waardoor we uiteindelijk 3u minder gewandeld hebben. Jammer, maar helaas...

's Avonds na het eten komen we voorbij een winkeltje met een hoop prullen, en met wat gezelschapspelletjes... en voor 6 Bolivianos (een kleine 0.67 euro) is de reisversie van Monopolio van ons. Jullie kunnen raden wat we die avond en de volgende en de volgende gespeeld hebben...

Onze laatste dag in Sorata wordt ingevuld met uitslapen, lezen, een bezoekje brengen aan Paulina van Royal House - haar zoon Gustavo doet even de bar, nu ze naar La Paz is - op de gitaar tokkelen, blog schrijven, naar de voetbal kijken in het dorp, and that's it!

Maandag de bus op naar La Paz, La Paz, La Paaaaaaaaaaz!