Bogotá - over de aankomst, het eten, Camilo en een zak melk

Na een vertraging van een dikke 2 uur op de vlucht van Madrid naar Bogotá, landen we in een gitzwarte nacht, de zon gaat net onder, we vliegen over jungle, mist valt over de bomen neer, Bogotá stad met de lichtjes in dambordpatroon schuift onder ons door. Tijdens de vlucht leerde ik Camilo Jaramillo Cardona kennen, een Colombiaan van 21 - student burgerlijk ingenieur, uit Medellín. Heel gewoon, rustig, en eenvoudige contrasteert opvallend sterk met zijn perfecte hagelwitte tanden (zoals Ross uit Friends een keer zijn tanden laat bleken, echt waar)... Hij geeft alvast adres en telefoonnummer door en zal ons door de stad gidsen als we daar zijn.

Het geheel geeft een sombere en duistere indruk, en voorspelt precies niet veel goeds. De luchthaven ligt immers op enkele kilometers van het historisch centrum, waar de hostal ligt. Na een hele tijd wachten, verschijnt daar m'n flightbag, oef... Dollars wisselen, door de controle, en de taxi in richting de hostal. De chauffeur weet het zelf niet, en samen bekijken we het plan van La Candelaria, het historisch centrum. Omstreeks half elf ontmoet ik Bert. We praten wat bij, en moe van de lange reis van meer dan 25 uren, ga ik slapen.

De eerste dag wordt ingevuld met: een ochtendwandelingetje, het kopen van een simkaart voor de gsm, kopen van een extra notablokje, plastic kaftjes, eten voor de komende dagen, kopiëren van paspoort (met extra stempels), plastificeren van belangrijke documenten.

De volgende dag neem ik de bus van het centrum naar Portal Norte en vervolgens een collectivo naar Zipaquirá en haar beroemde zoutkathedraal. Op de bus krijgt iedereen een volledige uitleg van een kwartier over een pakje kauwgom, en ik besluit maar om eentje te kopen. De kathedraal is knap, maar niet ongelofelijk. Tegen half zes sta ik terug in Bogotá centrum, ga nog inkopen doen: cornflakes, brood, beleg en melk... in zakken van ofwel 900ml ofwel 1.100ml... Heel praktisch want ze blijven na openknippen niet rechtstaan, en al gauw dient de drinkbus voor trekkings als melkbus.

De dag erop beslissen we over de komende week, en gaan we naar het Museo del Oro - goudmuseum, op het pleintje ervoor is er een fijne boekenmarkt, daarnaast wandelen we een kerk met volledig verguld apsis binnen, de universiteit en passeer ik nog eens de Plaza Bolivar. Na het Museo del Oro heb ik een dipje en het enige dat dan helpt is koffie... iets verderop vind ik een kleine koffiebar en drink twee "tinto´s".

Morgenavond vertrekken we voor een kleine week richting San Agustín, Popayán en eventueel San Cipriano.

Hasta luego!

"It is widely acknowledged that a man who develops a taste for travel in his youth sows the seeds of an enthusiasm that will last a lifetime."
(uit: How to make friends and oppress people, Vic Darkwood)